Γνωρίζουμε την Αναστασία μέσα από τις αγαπημένες της γεύσεις
Γνωρίζουμε την Αναστασία μέσα από τις αγαπημένες της γεύσεις.
Σήμερα το ημερολόγιο δείχνει 28 Μαρτίου και είναι η ημέρα των γενεθλίων μου, ενώ συμπληρώνω 44 χρόνια από το βράδυ εκείνο που πήρα την πρώτη μου ανάσα,
στο πατρικό μου σπίτι στο Κρανίδι Αργολίδας. Τα τελευταία 4 χρόνια που υπάρχουν οι συνταγές της Αναστασίας τέτοια μέρα σας έχω συνηθίσει
σε αυτοβιογραφικά άρθρα. Μέσα από αυτά πιστεύω ότι με έχετε γνωρίσει αρκετά καλά. Έτσι φέτος σκέφτηκα να κάνω κάτι διαφορετικό.
Να σας παρουσιάσω την Αναστασία μέσα από τις πιο αγαπημένες της γεύσεις. Φυσικά και όλες οι συνταγές που ανεβάζω είναι σαν παιδιά μου
και τις αγαπώ μία προς μία. Ωστόσο υπάρχουν κάποιες που είναι η αδυναμία μου.
Ξεκινάω με τα αγαπημένα μου λικέρ. Κατά καιρούς έχω φτιάξει πάρα πολλά και διαφορετικά. Αν όμως έπρεπε να επιλέξω αυτά που με εκφράζουν
περισσότερο, σίγουρα το πρώτο είναι η μαστίχα, το πρώτο ποτό που ήπια στη ζωή μου. Έχω πιει περισσότερο από κάθε άλλο ποτό και τρελαίνομαι
για τη μυρωδιά της τόσο σκέτη, όσο και στον ελληνικό καφέ. Και μιας και μιλάμε για μαστίχα δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο λικέρ περγαμόντο
που συνδυάζει δύο αγαπημένα αρώματα, αυτό της μαστίχας και του περγαμόντου.
Με βάση τη μαστίχα είναι και το αγαπημένο μου κοκτέιλ μαστίχα με πορτοκαλάδα.
Κλείνουμε τη λίστα των ποτών με το αγνό τσίπουρο με το υπέροχο άρωμα που μου αρέσει με πάγο αλλά και το ζεστό αρωματικό κρασί των Χριστουγέννων.
Γενικά προτιμώ περισσότερο το κρασί από τη μπύρα. Ακόμα και όταν βγαίνω έξω ο αφρώδης ημίγλυκος οίνος είναι από τις πρώτες μου επιλογές.
Μπύρες μου αρέσουν ελάχιστες μοναστηριακές επαναζύμωσης αλλά και κόκκινες.
Αν υπάρχει κάτι που δεν ζω χωρίς αυτό, είναι σίγουρα το γλυκό. Ιδιαίτερη αδυναμία μου είναι οι δίπλες. Τραγανές με μπόλικο μέλι και κανέλα
σίγουρα δεν μπορώ να φανταστώ κάτι καλύτερο. Δεύτερη επιλογή είναι μια υπέροχα σιροπιασμένη πορτοκαλόπιτα ή το δροσερό εκμέκ κανταΐφι,
αλλά και οι τραγανοί εργολάβοι με μαρμελάδα. Και αν πούμε για γλυκά του κουταλιού εδώ η επιλογή είναι πολύ δύσκολη και σίγουρα δεν μπορώ
να επιλέξω μόνο ένα. Πώς να ξεχωρίσεις το κυδώνι με μπόλικο αμύγδαλο ασπρισμένο, το περγαμόντο με το φίνο άρωμά του ή το απίθανο φιρίκι;
Και φυσικά αγαπώ τις σπιτικές μαρμελάδες ειδικά τη φράουλα και το αχλάδι με κρασί.
Όσον αφορά τα σνακ ξεχωρίζω δύο συνταγές του τόπου μου, τα τηγανόψωμα, αλμυρά αλλά κυρίως γλυκά με ζάχαρη και κανέλα
και τους κέλους τα μικρά κουλουράκια που φτιάχνουμε μόνο στο Κρανίδι. Φυσικά εμείς για σνακ τρώμε και πίτες. Όπως τυρόπιτα σαν κέικ, μια συνταγή
που έχω συνδέσει με την αγαπημένη μου γιαγιά, γλυκιά κολοκυθόπιτα με σταφίδες και ρύζι που για να τη φτιάξω άνοιξα το πρώτο μου φύλλο
αλλά και φυσικά πουπέκι. Η γλυκιά γαλατόπιτα, που δεν μπορώ να φανταστώ Απόκριες χωρίς να τη φτιάξω.
Μια κατηγορία φαγητού που δεν αγαπώ πολύ είναι οι σαλάτες. Ωστόσο δεν θα έλεγα όχι σε μια Πολίτικη σαλάτα, σε μια πράσινη σαλάτα
με ρόκα και παρμεζάνα και μπόλικη κρέμα βαλσάμικου αλλά και σε μια κρεμώδη ταραμοσαλάτα.
Και περνάμε τα κυρίως πιάτα. Γενικά αγαπώ τις απλές και κάπως πιο παραδοσιακές γεύσεις. Όπως τα λαδερά με κορυφαίο τις μπάμιες σκέτες
ή με κοτόπουλο και τα όσπρια με πιο αγαπημένη τη φάβα, ειδικά όταν αυτή συνοδεύεται από φρέσκο ελαιόλαδο και ζεστό ζυμωτό ψωμί.
Ανάμεσα σε κρέας και ψάρι ψηφίζω το δεύτερο. Μια ψαρόσουπα με λαχανικά (χωρίς καθόλου ρύζι), δεν συγκρίνεται με κανένα κρέας.
Εκτός και αν το κρέας είναι καπαμάς αυγοκομμένος ή μια ξεροψημένη πετσούλα από αρνί ή κατσίκι στη σούβλα. Γιατί εκεί αλλάζει το πράγμα…
Φυσικά τρώω και ζυμαρικά. Λιγότερο συνηθισμένο αλλά πολύ αγαπημένο για εμένα φαγητό είναι οι χυλοπίτες με τραχανά αλλά και οι παραδοσιακές γκογκες.
Αν και δεν θα έλεγα όχι σε ένα νόστιμο παστίτσιο. Και σχεδόν κάθε Σάββατο τρώμε αυγά είτε μάτια είτε καγιανά.
Αγαπώ επίσης πολύ τα τυριά. Θα μπορούσα να ζήσω μόνο με τυρί και γλυκά. Μπορώ να φάω όλα τα τυριά. Ανθότυρο, κεφαλοτύρι, μανούρι καπνιστά.
Όμως έχω ιδιαίτερη αδυναμία στη σκληρή και πικάντικη φέτα, στο αυθεντικό ροκφόρ και στις ελληνικές γραβιέρες, περισσότερο τις Κρητικές
με ωρίμανση άνω των 12 μηνών. Και φυσικά σαν γνήσια Κρανιδιώτισσα δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο.
Το καμάρι του τόπου μας που μάλιστα είναι και ΠΟΠ. Όσο πιο φρέσκο και λιγότερο μαγειρεμένο, τόσο το καλύτερο. Αλλά και χωρίς καφέ.
Πάντα σκέτο, χωρίς ζάχαρη ή γάλα. Εκτός και αν είναι ελληνικός που του ταιριάζει λίγο λικέρ μαστίχας μέσα. Α!!! Και χωρίς κανέλα δεν ζω.
Γλυκιά και πικρή συγχρόνως δίνει υπέροχο άρωμα σε λαδερά και κοκκινιστά αλλά και πάρα πολλά γλυκά. Ακόμα και στο ψωμί ή στα κέικ μου.
Αν υπάρχει κάτι που δεν μου αρέσει; Φυσικά και υπάρχουν τέτοια φαγητά αλλά είναι ελάχιστα, όπως όλες οι σούπες με ρύζι. Ή τα πολύ καυτερά φαγητά.
Και τώρα που ξαναδιαβάζω τη λίστα με τα αγαπημένα μου ξέρετε τί διαπιστώνω; Ότι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων οι γεύσεις μου θυμίζουν μαμά και γιαγιά.
Είναι οι περισσότερες παραδοσιακές του τόπου μου. Απλές και νόστιμες με υλικά που υπάρχουν σχεδόν πάντα στο σπίτι μας. Αλλά αυτή είμαι εγώ.
Λάτρης της ουσίας, του αυθεντικού και της παράδοσης. Και πλέον 44 Μαρτίων… Χρόνια μου πολλά!!!
Αναστασία
Και φυσικά εφόσον «στήνω» αυτό το άρθρο, να ευχηθώ και εγώ με τη σειρά μου Χρόνια πολλά και καλά στην αγαπημένη μου Αναστασία,
που όλοι ξέρετε ότι είναι πολλά παραπάνω από συνεργάτης για εμένα.
Μαριλένα
Γνωρίζουμε την Αναστασία μέσα από τις αγαπημένες της γεύσεις.
