Σήμερα μαθαίνουμε την πάπρικα και τα είδη της από την Αναστασία

Σήμερα μαθαίνουμε την πάπρικα και τα είδη της από την Αναστασία μας.

Η πάπρικα είναι ένα μπαχαρικό σε μορφή σκόνης. Παρασκευάζεται με αποξήρανση των καρπών της οικογένειας,

της πιπεριάς τσίλι. Τα τσίλι κατάγονται από το Μεξικό και μεταφέρθηκαν στην Ισπανία τον 16° αιώνα. Από την Ισπανία επεκτάθηκε

το εμπόριο πάπρικας στην Ασία μα και την Αφρική. Την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έφτασε από τα βαλκάνια στην κεντρική

Ευρώπη και δει στην Ουγγαρία όπου και αναπτύχθηκε από τους Τούρκους στην περιοχή Βούδα. Από εκεί πήρε και το όνομα ‘’paprika’’.

Μέχρι τη δεκαετία του 1920 η πάπρικα της κεντρικής Ευρώπης ήταν καυτερή. Πως όμως πλέον έχουμε και γλυκιά;

Η μόνη διαφορά που έχει η γλυκιά από την καυτερή πάπρικα είναι στο άλεσμα της αποξηραμένης πιπεριάς.

Στην γλυκιά αλέθουν μόνο τη σάρκα ενώ στην πικάντικη και τους σπόρους μαζί με τη σάρκα.

Αρχικά η πάπρικα χωρίζεται σε κατηγορίες σύμφωνα με : Τον τόπο προέλευσης, Το χρώμα της, Την καυστικότητα αλλά και Τον τρόπο αποξήρανσης.

Με βάση τον τόπο προέλευσης η Ουγγαρία, η Ισπανία, η Τουρκία αλλά και η Συρία είναι κατά σειρά οι χώρες με τις καλύτερες παραγόμενες πάπρικες.

Άλλες χώρες που παράγουν πάπρικα είναι το Ισραήλ, η Ολλανδία, η Ινδία, το Περού μα και η ΗΠΑ.

Παλαιότερα και η Ελλάδα ήταν από τις χώρες που παρήγαγε πάπρικα !

Ως προς το χρώμα της, παρόλο που οι περισσότεροι γνωρίζουμε την πάπρικα με το κοκκινωπό της χρώμα, υπάρχει και σε πράσινη αλλά και σε κιτρινοπράσινη.

Στη συνέχεια την διακρίνουμε με βάση την καυστικότητα της όπου την χωρίζουμε σε τρεις γενικές κατηγορίες : Γλυκιά, Μέτρια καθώς και Καυτερή.

Γλυκιά πάπρικα

Είναι ένα μπαχαρικό με ελαφρώς γλυκιά γεύση. Δίνει στο φαγητό γεύση και χρώμα. Την χρησιμοποιούμε σε μαρινάδες για κρέατα μα και ψάρια.

Επίσης μπαίνει σε μαγειρευτά φαγητά, σε ρύζια, σε σαλάτες αλλά και σαν ντεκόρ ώστε να χρωματίσει ένα πιάτο.

Μέτρια πάπρικα

Η μέτρια έχει μεγαλύτερο ποσοστό σπόρων της πιπεριάς από εκείνο της γλυκιάς, το οποίο ενσωματώνεται στο άλεσμα.

Την χρησιμοποιούμε όπως και την γλυκιά, με σκοπό να δώσει λίγο παραπάνω καυστικότητα στο φαγητό.

Καυτερή πάπρικα

Η Ουγγαρία φημίζεται για την καυτερή της πάπρικα. Είναι άλλωστε το βασικό συστατικό για το ‘’γκούλας’’. Εκτός από το χρώμα της,

δίνει στο φαγητό μία καυτερή επίγευση. Τέλος έχουμε τον τρόπο αποξήρανσης απ’ όπου προκύπτει και η καπνιστή πάπρικα.

Μία από της καλύτερες καπνιστές πάπρικες είναι αυτή της Ισπανίας!!

Όπου και να την χρησιμοποιήσουμε δίνει μία καπνιστή γεύση και βέβαια αφήνει το χρώμα της στα φαγητά.

Τη συναντάμε σε μεξικάνικες και ισπανικές συνταγές. Επίσης μπορούμε να τη δούμε σε φάβα δίνοντάς της μία εναλλακτική γεύση.

Εννοείτε πως μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε σε διάφορες μαρινάδες.

Χρήση

Όλες οι πάπρικες όπως είπαμε είναι ιδανικές για τα φαγητά. Τι πρέπει όμως να προσέξουμε; Προσθέτουμε την πάπρικα στο τέλος

του μαγειρέματος προσέχοντας να μην μας καεί αλλά παράλληλα να ζεσταθεί αρκετά ώστε να βγάλει όλα τα αρώματά της.

Επίσης μπορούμε να στολίσουμε ένα πιάτο ή ένα φαγητό με λίγο σκόνη πάπρικας.

Σε συνδυασμό με ηλιέλαιο έχουμε ένα πολύ ωραίο λάδι πάπρικας το οποίο το χρησιμοποιούμε και αυτό για να δώσουμε χρώμα στο πιάτο μας.

Αποθήκευση

Την αποθηκεύουμε σε αεροστεγές δοχείο μακριά από το φως του ήλιου. Μπορούμε να την βάλουμε και στο ψυγείο

ώστε να κρατήσουμε τη γεύση και το άρωμα της για περισσότερο χρόνο (περίπου 6 μήνες).

Σήμερα μαθαίνουμε την πάπρικα και τα είδη της από την Αναστασία μας.