Βιβλίο : Οι γυναίκες δεν κλαίνε της Μαρίας Παναγοπούλου
Βιβλίο : Οι γυναίκες δεν κλαίνε της Μαρίας Παναγοπούλου.
Για το βιβλίο με τίτλο «Οι γυναίκες δεν κλαίνε» της Μαρίας Παναγοπούλου, των εκδόσεων Ψυχογιός, γράφει την άποψή της
η συνεργάτης μας Θεώνη Κωνσταντοπούλου, Καθηγήτρια Γαλλικών.
Υπάρχουν κάποια βιβλία που αγγίζουν την ψυχή σου λίγο περισσότερο από τ’ άλλα… Υπάρχουν κάποιες ιστορίες που σου επιφυλάσσουν
πολύ δυνατές συγκινήσεις… Υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που ο λόγος τους σε γοητεύει κάθε φορά…
Ένα τέτοιο βιβλίο είναι το ” Οι γυναίκες δεν κλαίνε “.
Μια τέτοια ιστορία είναι η ιστορία της Μπιάνκα. Μια τέτοια συγγραφέας είναι η Μαρία Παναγοπούλου.
Μία συγκλονιστική αληθινή ιστορία η οποία θα σας παρασύρει!
Είναι η ιστορία της Μπιάνκα, την οποία εμπιστεύθηκε η ίδια στην Μαρία Παναγοπούλου.
Η ιστορία της αφορά ένα θέμα το οποίο δεν είναι ευρέως γνωστό στη χώρα μας.
Η Μπιάνκα υπήρξε θύμα stalking, δηλαδή μιας «επαναλαμβανόμενης και έμμονης παρενοχλητικής
παρακολούθησης ή καταδίωξης που προκαλεί στρες ή φόβο στο θύμα».
Η Μπιάνκα είναι μια γυναίκα τριάντα ετών. Είναι διαφημίστρια σε μια μεγάλη εταιρεία και γνωρίζει την επαγγελματική καταξίωση παρά το νεαρό της ηλικίας της.
Η ίδια χαίρει παράλληλα μιας ευτυχισμένης προσωπικής ζωής, έχοντας βρει, όπως νομίζει, τον έρωτα στο πρόσωπο του Άρη.
Η ζωή της πήγαινε από το καλό στο καλύτερο… Μέχρι πριν δύο εβδομάδες…
” Δύο εβδομάδες φαντάζουν ελάχιστες σε σχέση με μια ολόκληρη ζωή. Κι όμως, δύο εβδομάδες μπορεί να αλλάξουν μια ολόκληρη ζωή.
Να την απογειώσουν ή να την καταστρέψουν. ”
Δεκατέσσερις ημέρες χρειάστηκαν για να ανατραπούν όλα…
Κι αυτό γιατί ένας άνθρωπος την έβαλε στο στόχαστρο για άγνωστο λόγο κι έγινε εμμονικά η σκιά της…
” Σε κάθε ανάσα μου, έχω πλέον την αίσθηση πως κάποιος με παρακολουθεί. Έπαψα να ενεργοποιώ το τηλέφωνό μου… “
Ο άνθρωπος αυτός, ο stalker είναι με άλλα λόγια ένας «κυνηγός ανθρώπων».
Είναι κάποιος που στοχοποιεί το θύμα του, του στήνει συνεχώς ενέδρα, το ακολουθεί, το παρακολουθεί και εισβάλλει με εμμονή στη ζωή του.
Άλλες φορές επιλέγοντας το Διαδίκτυο κι άλλες φορές προτιμώντας την δια ζώσης επαφή, τηλεφωνώντας αδιάκοπα, στέλνοντας μηνύματα,
αφήνοντας σημειώματα, στέλνοντας δώρα, πλησιάζοντας ακόμα τους δικούς σου ανθρώπους…
Ένας αόρατος διώκτης ο οποίος είναι πάντα παρών τρομοκρατώντας το θύμα του, το οποίο δεν αισθάνεται πλέον ποτέ ασφαλή…
Η Μπιάνκα θα ζήσει έναν εφιάλτη…
Το γεγονός ότι στη χώρα μας υπάρχει άγνοια των πραγματικών διαστάσεων αυτού του προβλήματος έρχεται να επιδεινώσει την ψυχολογική της κατάσταση…
” Ο φόβος έπαψε να είναι ένα συναίσθημα για εμένα. Τρυπούσε ύπουλα μέσα στις φλέβες μου. Έγινε ένα με το αίμα μου. “
Πόσο εύκολο είναι να χάσεις την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους; Πόσο εύκολο είναι να ζεις με μια μόνιμη καχυποψία;
Πόσο εύκολο είναι να χαθεί η χαρά από τη ζωή σου; Δυστυχώς, όπως θα ανακαλύψετε, είναι πάρα πολύ εύκολο…
Ιδιαιτέρως σε μια κοινωνία που πιστεύει πως η γυναίκα είναι πάντα συνυπεύθυνη…
Σε μια κοινωνία γεμάτη στερεότυπα και θεωρίες που ενοχοποιούν την γυναίκα για ότι της συμβαίνει.
Σε μια κοινωνία που δεν διστάζει να θεωρήσει την γυναίκα ένοχη για την κακοποίηση της, τον βιασμό της, ακόμα και τη δολοφονία της…
Και το θύμα εκτός του ότι πρέπει να διαχειριστεί τον φόβο που εχει εισβάλλει στη ζωή του, πρέπει να βρει την δύναμη
να παλέψει, ακόμα κι αν νιώθει πως όλες οι δυνάμεις του το έχουν εγκαταλείψει…
Πρέπει να βρει το κουράγιο να μαζέψει ένα ένα τα κομμάτια του και να τα συναρμολογήσει πάλι από την αρχή.
Πρώτα απ’ όλα όμως πρέπει να συγχωρήσει τον ίδιο του τον εαυτό.
Ναι, πρέπει να συγχωρήσει τον εαυτό του για όλες τις φορές που πίστεψε σε κάλπικες υποσχέσεις κι εμπιστεύτηκε ανάξιους ανθρώπους.
Να τον συγχωρήσει για όλες τις φορές που τον έβαλε σε δεύτερη μοίρα, τον αδίκησε, τον πλήγωσε.
Ένα συγκλονιστικό βιβλίο μ’ ένα από τα πιο όμορφα εξώφυλλα που έχω δει!
Η Μαρία Παναγοπούλου κατορθώνει για μια ακόμη φορά να προκαλέσει πολύ έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη,
ο οποίος δεν μπορεί να σταματήσει να γυρνά την μια σελίδα μετά την άλλη ασθμαίνοντας!
Θα υπάρξουν στιγμές που η αγωνία σας θα χτυπήσει κόκκινο αλλά και στιγμές που θα νιώσετε στο πετσί σας την απόγνωση αλλά και τον φόβο!
Άξιο λόγου είναι επίσης το γεγονός πως η συγγραφέας έκανε μεγάλη έρευνα για το συγκεκριμένο θέμα.
Εάν δεν το έχετε διαβάσει ακόμα, μην καθυστερείτε άλλο!
Βιβλίο : Οι γυναίκες δεν κλαίνε της Μαρίας Παναγοπούλου.
