Μέρος 2 – Παραδοσιακές Αρβανίτικες Σαρακοστιανές συνταγές

Μέρος 2 – Παραδοσιακές Αρβανίτικες Σαρακοστιανές συνταγές από την Αναστασία μας.

Η Αναστασία μας ετοίμασε ένα υπέροχο αφιέρωμα για τις Αρβανίτικες Σαρακοστιανές συνταγές μα και παραδόσεις.

Επειδή όμως είναι πολλές οι πληροφορίες, για να διαβαστεί πιο ευχάριστα θα το χωρίσουμε σε μέρη.

Είδαμε το πρώτο μέρος και πάμε να δούμε το δεύτερο…

Ένα πράγμα για το οποίο είμαι υπερήφανη είναι η καταγωγή μου, ενώ δεν το κρύβω, ότι είμαι κεφάλι Αρβανίτικο.

Θυμάμαι μέχρι πριν από κάποια χρόνια τους μεγαλύτερους να μιλάνε τη διάλεκτο αυτή στο χωριό της γιαγιάς μου, τα Δίδυμα Αργολίδας.

Αλλά ακόμα και σήμερα, με τη μητέρα μου αν θέλουμε να πούμε κάτι χωρίς να μας καταλαβαίνουν, χρησιμοποιούμε λέξεις από τη διάλεκτο των προγόνων μας.

Και μιας και διανύουμε την τελευταία εβδομάδα πριν από την έναρξη της περιόδου της Μεγάλης Σαρακοστής,

ψάξαμε και σας παρουσιάζουμε τη λαογραφία που σχετίζεται με συνταγές των Αρβανιτών.

ΚΟΥΚΟΥΛΑ

Η κουκούλα ή κούκουλα ήταν ζυμάρι που ρίχνανε μέσα λίγο αλάτι αλλά και λάδι και αφού το ζυμώνανε καλά το σκεπάζανε με κάρβουνα.

Αφού βάζανε φωτιά στον φούρνο καθαρίζανε τον εκεί χώρο, και σκεπάζανε, κουκουλώνανε το ζυμάρι που προηγουμένως

είχανε φτιάξει με κάρβουνα. Μετά από λίγη ώρα η κουκούλα ή κούκουλα ήταν έτοιμη και ζεστή για φάγωμα.

Κουκούλα ονομαζόταν επειδή σκεπάζανε το ζυμάρι, το κουκουλώνανε δηλαδή με κάρβουνα.

ΜΟΣΕΝΤΑ

Όχι μόνο τώρα αλλά πριν πολλά χρόνια ο Ελληνικός λαός μαζεύοντας πολλά χόρτα που υπήρχαν στον κάμπο

έφτιαχνε χορτόπιτες γιατί ήταν ένα φαγητό χορταστικό γρήγορο μα και εύκολο.

Την Μοσέντα την έφτιαχνε ο Αρβανίτικος λαός.

Τα πολύ παλιά χρόνια οι Αρβανίτες ξεκίνησαν να φτιάχνουν την χορτόπιτα (Μοσέντα) με Καυκαλήθρες, με Αμάρανθο αλλά και μπάθιζες.

Η μπάθιζα ήταν ένα χόρτο που έβγαινε σε ορισμένα μέρη, ήταν γλυκόχορτο οπότε η πίτα γινότανε γλυκιά.

Εκτέλεση

Στην αρχή φτιάχνουμε το ζυμάρι, κουρκούτι που το λέγαμε, ρίχνοντας αλεύρι, νερό, ανάλογο αλάτι μα και μπέικιν – πάουντερ.

Όταν την φτιάχνουμε με σπανάκι, ρίχνουμε λάδι, μα και λίγο συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας, εάν θέλουμε.

Αφού φτιάξουμε το κουρκούτι, το ρίχνουμε στο ταψί μαζί με το σπανάκι, ενώ βάζουμε και άλλα χορταρικά ανακατεύοντάς τα,

όπως χλωρό κρεμμύδι, άνηθο, μαϊντανό , δυόσμο, πιπέρι, αμάρανθο, λίγο πράσο αλλά και οτιδήποτε άλλο σε μυρωδικό χόρτο.

Αφού τα ανακατέψουμε όλα αυτά, τα απλώνουμε ομοιόμορφα στο ταψί.

Στο φούρνο την πίτα την αφήνουμε τρία τέταρτα της ώρας στους 200 βαθμούς.

Επίσης φτιάχνουμε Μοσέντα με παπαρούνα και Λιλικούκι, ρίχνοντας και λίγο κανέλα.

ΝΤΑΡΙ

Οι παλιές νοικοκυρές όταν σκούπιζαν τις αυλές των σπιτιών και όχι μόνο, τις σκούπιζαν με σκούπες που ήταν φτιαγμένες με ένα χόρτο που το έλεγαν Νταρί.

Τον καρπό από το Νταρί τον έπαιρναν και αφού τον άλεθαν στο μύλο, το, έκαναν αλεύρι και έφτιαχναν το Νταρόψωμο.

Και με αυτή την ποιότητα ψωμιού ο κόσμος προσπαθούσε να χορτάσει την πείνα του.

ΠΙΤΑΣΤΕΣ – ΠΙΤΕΣ

Πιταστές στα αρβανίτικα λέγανε τις πίτες που τις φτιάχνανε στην φωτιά, στα κάρβουνα.

Ντρά-σ- ζα στα αρβανίτικα ήταν, μία στρογγυλή λαμαρίνα που την τοποθετούσαν πάνω στην πυροστιά, και έψηναν τις πίτες.

Η Ντρά–σ–ζα στην άκρη είχε ένα χαλκά που την κρεμάγανε στον τοίχο.

Αφού το τζάκι είχε κάρβουνα, έπαιρναν την πυροστιά, η οποία ήταν τριγωνική με τρία ποδαρικά και επάνω της

έβαζαν μία στρογγυλή λαμαρίνα την (Ντρά-σ-ζα), που την άφηναν να καεί καλά.

Μετά εκεί αφού προηγουμένως άπλωναν ζυμάρι όσο ήταν η επιφάνεια της λαμαρίνας το άφηναν να ψηθεί.

Περισσότερες φορές έφτιαχναν πίτες το χειμώνα και μάλιστα όταν είχε χιόνι, και δεν μπορούσαν να ρίξουν καρβέλια στο φούρνο.

Τις πίτες τις έτρωγαν με μαύρες ελιές ή μαζί με το φαγητό.

Μέρος 2 – Παραδοσιακές Αρβανίτικες Σαρακοστιανές συνταγές από την Αναστασία μας.