Βιβλίο : Κάποιοι δεν ξεχνούν ποτέ του Γιάννη Καλπούζου

Βιβλίο : Κάποιοι δεν ξεχνούν ποτέ του Γιάννη Καλπούζου.

Για το βιβλίο με τίτλο «Κάποιοι δεν ξεχνούν ποτέ» του Γιάννη Καλπούζου, των εκδόσεων Ψυχογιός, γράφει

την άποψή της η συνεργάτης μας Θεώνη Κωνσταντοπούλου,  Καθηγήτρια Γαλλικών.

Το διήγημα είναι ένα ιδιαίτερο αφηγηματικό είδος. Ο λογοτέχνης μέσα σε μια πολύ σύντομη έκταση καλείται

να αποδώσει μια ολοκληρωμένη ιστορία με αρχή, μέση αλλά και τέλος.

Μια ιστορία που πρέπει μέσα σε λίγες σελίδες να οδηγηθεί στην κορύφωσή της μα και να αφήσει μια ενιαία εντύπωση στον αναγνώστη.

Ο κ. Καλπούζος είναι ένας εξαίρετος λογοτέχνης, η πένα του οποίου αναμφίβολα μαγεύει οποίον επιλέξει να χαθεί στις σελίδες κάποιου από τα βιβλία του.

Προσωπικά αγαπώ πολύ την γραφή του ενώ θεωρώ πως θα μπορούσα να την αναγνωρίσω ανάμεσα σε πολλές άλλες.

Το βιβλίο του ” ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ” από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι μια συλλογή διηγημάτων,

επανέκδοση της συλλογής ” Μόνο να τους άγγιζα ” που είχε εκδοθεί παλαιότερα από τις εκδόσεις Κέδρος.

Η συλλογή αυτή περιέχει 19 διηγήματα καθώς και ένα έμμετρου λόγου με τίτλο ” Ο Λύκος ” τα οποία πραγματεύονται τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.

Στο επίκεντρο των διηγημάτων αυτών λοιπόν είναι ο άνθρωπος.

Ο άνθρωπος που ερωτεύεται σφόδρα, αλλά κι εκείνος που βιώνει την ερωτική απογοήτευση… Ο άνθρωπος που σαρκάζει

την εξουσία αλλά και τους εξουσιαζόμενους… Ο άνθρωπος που βιώνει την αβάσταχτη μοναξιά, αλλά κι εκείνος που αποζητά

την μοναχικότητα… Ο άνθρωπος που ψάχνει ένα νόημα στη ζωή και δεν το βρίσκει, που βιώνει την κοινωνική απομόνωση…

Ο άνθρωπος που αναρωτιέται για το αν ο θάνατος είναι τελικά μια λύση…

Μπορούμε να απαλλαγούμε από την ανάμνηση ενός πολύ δυνατού έρωτα;

Μήπως κάποιοι δεν ξεχνούν ποτέ; Μπορεί ένας ξένος να διαβάσει μέσα στα μάτια μας τις πιο μύχιες σκέψεις μας; Μπορεί ένας άνθρωπος

έτσι απλά να χαθεί; Πόση θλίψη μπορεί να νιώσει κάποιος που δεν μπορεί να αγγίξει όσους έχουν πια φύγει; Πόσο βάρος μπορεί να έχουν

οι θύμησες μιας ζωής; Μπορείς να ξεφύγεις από τον ασίγαστο πόθο ή εκείνος θα καταφέρνει να σε υποτάσσει κάθε φορά;

Μήπως κάποιες φορές είναι προτιμότερο να αφήνουμε το παρελθόν στην ησυχία του;

Κλείνοντας θα ήθελα να σας παραθέσω κάποια αποσπάσματα που συγκράτησα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης :

” Ήταν αργά. Δεν είχα ύπνο αλλά έπρεπε κάπως να εξαφανιστώ. Θα πήγαινα να πλαγιάσω. Είναι ένας τρόπος κι αυτός να πουλάς τη ζωή σου

στον χρόνο. Να δανείζεσαι ταχύτερα την ελπίδα του αύριο. Ούτως ή άλλως, κάθε σήμερα το υποθηκεύεις για το αύριο.

Γιατί έτσι δικαιολογείς το σήμερα, που ήταν αύριο και θα γίνει χθες. ”

Μια εξαιρετική συλλογή διηγημάτων από μια μοναδική πένα η οποία αξίζει πραγματικά να διαβαστεί!

Πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα!

Βιβλίο : Κάποιοι δεν ξεχνούν ποτέ του Γιάννη Καλπούζου.