Σήμερα η Αναστασία έχει γενέθλια – Ας την γνωρίσουμε καλύτερα
Σήμερα η Αναστασία έχει γενέθλια – Ας την γνωρίσουμε καλύτερα.
Σήμερα είναι τα γενέθλια μου. Κλείνω τα 43. Ναι. Την ηλικία μου τη λέω αβίαστα. Αφού γεννήθηκα σε στρογγυλή χρονολογία, το 1980.
Αυτό που δεν θα σας αποκαλύψω είναι τα κιλά μου. Αυτά είναι το μικρό μου μυστικό.
Κάθε χρόνο αυτή η ημέρα μου δημιουργεί τεράστιες σκέψεις.
Για το ποια είμαι, τι έχω κατακτήσει στη ζωή μου, αλλά και τι μπορώ να κάνω από εδώ και στο εξής για να είμαι εγώ καλά.
Έτσι και αλλιώς κάθε φορά η ημέρα των γενεθλίων μας είναι μια αρχή για την υπόλοιπη ζωή μας. Κάτι που λέω συνήθως στους άλλους
αλλά προσπαθώ να κάνω και εγώ πράξη είναι το “Μην περιμένεις από τους άλλους να σε αγαπήσουν, αν δεν αγαπήσεις εσύ ο ίδιος
τον εαυτό σου”. Γιατί όπως λέει και ο αγαπημένος μου Ρόμπιν Γουίλιαμς, στην κατά τη γνώμη μου κορυφαία ταινία,
“Ο κύκλος των χαμένων ποιητών”, Άδραξε τη μέρα. Κόψε τα ροδολούλουδα πριν μαραθούν! Ζήσε την κάθε στιγμή.
Με αγάπη θα συμπλήρωνα εγώ. Αγάπη για τον εαυτό σου αλλά και τους γύρω σου. Την ίδια αγάπη που μας διδάσκει και η θρησκεία μας.
Στάση ζωής μου είναι το “αν προσπαθούσαμε ο καθένας να μπει στη θέση του άλλου και να δει τα πράγματα
από τη δική του σκοπιά, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος”.
Είμαι η Αναστασία, κόρη του Ανδρέα μα και της Μίνας, δύο υπέροχων ανθρώπων, βιοπαλαιστών αλλά και αγωνιστών της ζωής,
από το Κρανίδι της Αργολίδας, της αγαπημένης μου πατρίδας όπου γεννήθηκα μα και μεγάλωσα. Από τους γονείς μου πήρα τις αρχές μου
με τις οποίες βαδίζω μέχρι και σήμερα, ενώ προσπαθώ να τις κληροδοτήσω και στην κόρη μου. Μου έμαθαν να πιστεύω στο Θεό,
να έχω αγάπη μέσα μου αλλά και να μην τα παρατάω ακόμα και στις μεγαλύτερες δυσκολίες. Είμαι πολύ υπερήφανη για τους γονείς μου
ενώ δεν θα τους άλλαζα για κανέναν άλλο στον κόσμο. Οι γονείς μου, και ιδιαίτερα η μάνα μου, είναι το πρότυπό μου.
Για την αγωνιστικότητα μα και τη δυναμικότητα της, για την αγάπη της στο συνάνθρωπο που αποδεικνύεται έμπρακτα καθημερινά
μέσα από την δύσκολη δουλειά που κάνει. Ελπίζω να είναι και εκείνοι υπερήφανοι για εμένα. Και θέλω να τους πω
ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γιατί σε εκείνους οφείλω αυτό που είμαι σήμερα.
Πριν από σχεδόν 20 χρόνια η μοίρα με έφερε στις Σπέτσες όπου μαζί με το Θέμη έχουμε δημιουργήσει μια υπέροχη οικογένεια,
ενώ το καμάρι μας είναι η μοναχοκόρη μας, η Θεοδώρα μας. Που όπως λέει και το όνομα της είναι Θείο δώρο στη ζωή μας.
Ένα παιδί ευαίσθητο αλλά και δυναμικό συγχρόνως. Που κάθε μέρα μας κάνει υπερήφανους τόσο μέσω της ενασχόλησης
με το αγαπημένο της άθλημα την ιστιοπλοΐα, με τη συμπεριφορά της απέναντι σε όσους συναναστρέφονται
καθημερινά μαζί της, με το γλυκό της χαμόγελο αλλά και με τις επιδόσεις της στο σχολείο.
Αγαπώ πολύ την οικογένειά μου, τόσο αυτή που με μεγάλωσε, όσο και αυτή που δημιούργησα μαζί με τον άντρα μου.
Γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια το χέρι μου κοσμεί ένα τατουάζ με δύο γράμματα. Το Α που είναι το αρχικό των ονομάτων
των γονιών μου (Ανδρέας μα και Ασημίνα που είναι το βαφτιστικό της μαμάς μου) αλλά και το Θ που σημαίνει Θεοδώρα
μα και Θεμιστοκλής – Θέμης, το κοριτσάκι μου αλλά και ο καλός μου μαζί.
Κάποια στιγμή θέλω να το μεγαλώσω και να προσθέσω το γράμμα Γ για τον παππού μου, τον Γιώργο,
που ο Θεός μου έκανε το χατίρι και έδωσε το υπέροχο χρώμα των ματιών του στην κόρη μου αλλά κυρίως για να τιμήσω
την αγαπημένη μου γιαγιά Γεωργία, έναν υπέροχο άνθρωπο που από εκείνη εισέπραξα τόση αγάπη. Μια πολύ προοδευτική
για την ηλικία της γυναίκα με εξαιρετικό χιούμορ, με αγάπη για τη ζωή μα και τις εκδρομές αλλά και χρυσοχέρα.
Που ακόμα και σήμερα 19 χρόνια μετά από το τελευταίο αντίο μου λείπει πάρα πολύ αλλά δεν έχει φύγει ποτέ από μέσα μου.
Σήμερα η Αναστασία έχει γενέθλια – Ας την γνωρίσουμε καλύτερα….
Νομίζω ότι το καλύτερο κομπλιμέντο που μου έχουν κάνει ήταν όταν, με αφορμή τις δημιουργίες μου με το βελονάκι, μου είπαν
ότι μοιάζω στη γιαγιά μου. Είναι τιμή μου να της μοιάσω έστω και στο ελάχιστο.
Είναι ιδιαίτερη χαρά για εμένα το ότι μπόρεσα μετά από αρκετά χρόνια να επιστρέψω επαγγελματικά στο χώρο που νιώθω ότι ανήκω,
στα ξενοδοχεία, ως υπάλληλος υποδοχής. Είναι κάτι που πάντα ήθελα να κάνω και αυτό που σπούδασα, διοίκηση τουριστικών επιχειρήσεων.
Στη δουλειά μου, μου αρέσει η επικοινωνία με τον κόσμο αλλά και το ότι έρχεσαι σε επαφή με διαφορετικούς ανθρώπους από κάθε γωνιά
του πλανήτη σε μια περίοδο της ζωής τους που έχουν ανάγκη να χαλαρώσουν, ενώ προσπαθώ να τους εξυπηρετώ με χαμόγελο
μα και να τους γνωρίζω όσο μπορώ καλύτερα τον τόπο μας. Απαραίτητο εφόδιο σε αυτό είναι η αγάπη μου για τις ξένες γλώσσες.
Φέτος τα επαγγελματικά μου βήματα με οδηγούν σε ένα νέο μονοπάτι. Σε κάτι που δεν έχω ξανακάνει
αλλά με οδηγό την καλή διάθεση αλλά και το μεράκι για δουλειά πιστεύω ότι θα τα καταφέρω.
Στον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι πολύ με το πλέξιμο με βελονάκι. Βρίσκω μαγικό τον τρόπο που ένα ταπεινό κουβάρι
κλωστής μεταμορφώνεται σε κάτι όμορφο και χρηστικό. Οι δημιουργίες μου προορίζονται κυρίως για δώρα σε αγαπημένα
πρόσωπα αλλά και σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη από λίγη χαρά μα και αγάπη σε μια δύσκολη φάση της ζωής τους.
Όνειρο μου είναι να ανοίξω κάποτε ένα μαγαζί με νήματα αλλά και είδη που αφορούν το πλέξιμο μα και το ράψιμο όπου θα μπορώ
να πουλάω και δικές μου δημιουργίες. Γενικά, όπως θα έχετε δει μέσα από τα άρθρα μου, μου αρέσει να δημιουργώ.
Να παίρνω πράγματα που άλλος θα ήθελε να πετάξει και να τα μεταμορφώνω σε κάτι όμορφο και χρηστικό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα μαξιλαράκια που φτιάχνω από παλιές μπλούζες και πουλόβερ.
Αγαπώ τη ροκ μουσική αλλά και την δυναμικότητα που βγάζει μέσα από την αλήθεια της. Θεωρώ ότι το ροκ δεν είναι απλά ένα είδος
μουσικής αλλά ένας τρόπος ζωής. Και αυτό φαίνεται και από την εμφάνιση μου. Το πολύ κοντό μαλλί μα και τις αρκετές τρύπες στα αυτιά μου.
Σήμερα η Αναστασία έχει γενέθλια – Ας την γνωρίσουμε καλύτερα….
Ωστόσο επειδή είμαι και άτομο που αγαπά πολύ την παράδοση, μου αρέσουν πολύ οι παραδοσιακοί χοροί.
Στα μέρη μας χορεύουμε πολύ νησιώτικα. Και στο Κρανίδι όπου μεγάλωσα αλλά φυσικά και στις Σπέτσες που ζω.
Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα μέρος που την 25η Μαρτίου μετά από την παρέλαση το κάθε σχολείο παρουσιάζει
παραδοσιακούς χορούς από όλη την Ελλάδα. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή μαζί τους. Και μετά από αρκετά χρόνια για ένα πολύ μικρό
χρονικό διάστημα υπήρξα μέλος του Λυκείου των Ελληνίδων. Νιώθω ότι ο χορός είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου.
Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Και φυσικά νιώθω ιδιαίτερη τιμή όταν μέσα από το Σύλλογο Γυναικών Σπετσών
μου δίνεται η δυνατότητα να φοράω την παραδοσιακή φορεσιά του τόπου, της ένδοξης Μπουμπουλίνας μα και να συμμετάσχω
σε εκδηλώσεις του νησιού. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που φόρεσα αυτή την στολή, σε εκδήλωση
που έγινε στο Αρχοντικό της ηρωίδας μας και χρειάστηκε να τραγουδήσουμε τον Εθνικό μας ύμνο…
Τελευταία μπήκε στη ζωή μου η γυμναστική και συγκεκριμένα το πιλάτες το οποίο αγάπησα από την πρώτη στιγμή για την ηρεμία που σου προσφέρει.
Βέβαια η μεγάλη μου αγάπη είναι η θάλασσα και το κολύμπι. Και νιώθω προνομιούχα που ζω σε νησί και μπορώ να ξεκλέβω
σχεδόν καθημερινά λίγο χρόνο για μια βουτιά. Αγαπημένες μου παραλίες είναι η Αγία Παρασκευή, οι Σχολές αλλά και ο Άγιος Νικόλαος
στις Σπέτσες αλλά και το Δορούφι – Παναγίτσα Λάκκες έξω από την Κοιλάδα, εκεί που μεγάλωσα.
Άφησα τελευταία την ενασχόληση μου με τη μαγειρική αλλά και με τη δημοσίευση συνταγών και ότι σχετίζεται με αυτές.
Στο σημείο αυτό θα μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω τη Μαριλένα γιατί μέσα από το site της μου έδωσε βήμα να επικοινωνήσω
με το ευρύ κοινό μα και να μπορέσω να κάνω κάτι που δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Είμαι λάτρης της ελληνικής παραδοσιακής
μαγειρικής αλλά και του στυλ που είχαν οι γιαγιάδες μας που με ελάχιστα υλικά, κατά κύριο λόγο δικής τους παραγωγής, μπορούσαν
να φτιάξουν πολλά διαφορετικά φαγητά, γλυκά μα και ποτά. Συνταγές απλές αλλά και εύκολες, αλλά απίστευτα νόστιμες.
Από το σπίτι μου δεν λείπουν ποτέ τα σπιτικά λικέρ μα και γλυκά του κουταλιού. Όπως δεν έλειπαν ποτέ από τα σπίτια των γιαγιάδων μας.
Που ήταν πρότυπα οικιακής οικονομίας.
Σαν άτομο θα με χαρακτήριζα παμφάγο με ιδιαίτερη αδυναμία στα γλυκά. Ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά είναι οι μπάμιες,
ενώ τρελαίνομαι και για τη μυρωδιά του ψητού συκωτιού. Ξέρω τι θα μου πείτε. Ότι μόνο σε έναν τρελό θα μπορούσαν
να αρέσουν αυτά τα φαγητά. Ε λοιπόν είμαι! Όσον αφορά τα γλυκά η μεγάλη μου αγάπη είναι τα γλυκά του κουταλιού.
Κυδώνι, περγαμόντο αλλά και σταφύλι είναι τα πλέον αγαπημένα μου. Δεν τρελαίνομαι για σοκολάτα,
ενώ απεχθάνομαι το γαλακτομπούρεκο και μου αρέσει πολύ ότι περιέχει μαστίχα μα και ινδοκάρυδο.
Σήμερα η Αναστασία έχει γενέθλια – Ας την γνωρίσουμε καλύτερα….
Αν ένα γλυκό με χαρακτηρίζει αυτό είναι οι δίπλες. Κατ’ εξοχήν γλυκό της χαράς, όπως και εγώ είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος.
Φτιάχνονται με απλά σπιτικά υλικά, τραγανές μα και με απίστευτη γεύση. Σκέφτεστε κάτι καλύτερο; Εγώ πάντως όχι.
Φυσικά έχω και ελαττώματα. Ίσως το χειρότερο μου είναι ότι εμπιστεύομαι πολύ εύκολα τους ανθρώπους και τους ανοίγομαι.
Γενικά μιλάω πολύ. Το χειρότερο βασανιστήριο που μπορείς να μου κάνεις είναι να μην μου επιτρέπεις να μιλάω.
Και έχω και την κακή συνήθεια να καπνίζω αλλά και να καταβροχθίζω πολλά γλυκά. Σαν γνήσιος Κριός, είμαι πολύ παρορμητική,
πεισματάρα μα και δυναμική. Πίσω όμως από αυτόν τον δυναμισμό κρύβεται μια ευαίσθητη ψυχή, με πολλή αγάπη για τους γύρω του
που πληγώνεται εύκολα. Ένα άτομο που αντιμετωπίζει τις καθημερινές δυσκολίες με όπλο του το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό αλλά και την πίστη του στο Θεό.
Χρόνια μου πολλά λοιπόν…
Να ευχηθώ και εγώ μέσα από το δικό της άρθρο, Χρόνια πολλά στην αγαπημένη μου Αναστασία, φίλη – αδελφή
μα και πολύτιμη συνεργάτη τα τελευταία χρόνια, που χωρίς την βοήθειά της, δεν ξέρω πραγματικά τι θα έκανα !!!
Χρόνια πολλά και κυρίως χρόνια καλά !!! Σε αγαπώ πολύ ! Μαριλένα.
Σήμερα η Αναστασία έχει γενέθλια – Ας την γνωρίσουμε καλύτερα.
